In de halve eeuw tussen 1950 en 2000 voltrokken de veranderingen zich in een adembenemend tempo. In 1950 bezat nog geen enkele Nederlander een televisie, een videocamera, een dvdspeler, een ipod, een mobiele telefoon, een webcam, laat staan een personal computer waarmee op het World Wide Web kon worden gesurft. Het Polygoonnieuws, de radio en de krant waren vrijwel de enige media waarmee de bewoners van het 'dorp van mijn vader', het bekende lied van Wim Sonneveld, op de hoogte werden gebracht van wat zich afspeelden buiten het 'dorp Nederland'. Dit 'dorp van toen' bestaat niet meer. Het land van Ot en Sien herbergt inmiddels talrijke Mohammeds en Fatima's, is opgegaan in een verenigd Europa en is een kleine speler geworden op het wereldtoneel.