Tussen 1952 en 1958 zat eenmaal in de veertien dagen op Maandagavond bijna heel Nederland voor de radio om te luisteren naar de lotgevallen van de Familie Doorsnee. Een programma geschreven door Annie M.G. Schmidt.

De eerste uitzending vond plaats op 13 oktober 1952 en de laatste op 21 april 1958. Voor miljoenen Nederlanders, ongeacht geloof of politieke overtuiging, was De familie Doorsnee een feest der herkenning. Op maandagavond vanaf vijf over acht luisterden ze een half uur mee naar de microfoon die onzichtbaar boven de huistafel van de familie Doorsnee hing. In de familie Doorsnee herkenden ze zichzelf. Pa Doorsnee hamerde op zuinigheid en hard werken. Ma Doorsnee lonkte naar nieuwerwetse verlokkingen als de televisie, de koelkast en het autootje.Velen geloofden dat de Doorsnees echt bestonden. In de serie kwamen onderwerpen aan de orde die de mensen in de jaren vijftig bezig hielden, zoals de voortdurende woningnood. De gesprekken tussen de leden van de familie werden afgewisseld met liedjes, begeleid door Cor Lemaire op de piano en Jan Blok met gitaar. Wim Ibo had de regie. Liedjes uit de serie die jarenlang door mensen werden gezongen zijn: Ik ben Ali Cyaankali, Met Willem naar de fillem en Ik wou dat ik een vis was.